Hotel młodzieżowy

Hotel młodzieżowy był typowym ośrodkiem górskim. Działalność rozpoczął w 1989 roku. W jego sąsiedztwie znajdował się wyciąg narciarski. Właścicielem obiektu był dawny Socjalistyczny Związek Młodzieży. W latach 90-tych był również w posiadaniu kilkudziesięciu innych obiektów rekreacyjnych, hoteli i biurowców.

W 1993 roku hotele i inne obiekty wynajęto prywatnym dzierżawcom na bardzo dogodnych warunkach. Umowy gwarantowały niski czynsz i nieodwołalne prawo pierwokupu (na okres 30 lat). W 1998 roku zmieniła się władza, a następca Związku Młodzieży – fundusz na rzecz dzieci i młodzieży – odziedziczył niekorzystne kontrakty. Pojawił się także problem z odzyskaniem nieruchomości od najemców. W latach 2001-2008 trwała walka o zniesienie zawartych przed laty umów. Własność została przekazana na rzecz nowopowstałej fundacji, zajmującej się wspieraniem inicjatyw dzieci i młodzieży.

W 2008 roku podjęta została decyzja o zamknięciu wszystkich sporów dotyczących kontraktów. Część nieruchomości sprzedano , niektóre zostały zwrócone funduszowi zarządzającemu lub przeniesione na własność spółek zależnych. Do takiej właśnie spółki trafił hotel, który odwiedziliśmy.

W 2013 roku ogłoszony został przetarg na zakup i remont obiektu. W przypadku braku zainteresowania hotel miał zostać objęty projektem społecznym. W planie byłoby założenie w tym miejscu ośrodka uzależnień lub placówki resocjalizacyjnej.

Cały kompleks składał się z bazy turystycznej z 72 miejscami noclegowymi. Organizowano tam głównie obozy dla dzieci, imprezy dla młodzieży, zielone szkoły dla uczniów, kursy narciarskie. Hotel dysponował jadalnią, kuchnią z przechowalnią, salą konferencyjną. Miał własną oczyszczalnię ścieków.

Przy wejściu znajduje się bar z hokerami barowymi, obok lobby hotelowe ze stolikami i fotelami. Przy holu pomieszczenie administracyjne z dokumentami. Na tablicy korkowej nadal jest przyczepiona pocztówka z Warszawy.

W pokojach jest pozostawiona pościel, łóżka, meble hotelowe, firanki. Na najniższej kondygnacji pomieszczenie do przechowywania sprzętu narciarskiego, a przed budynkiem stoi dobrze zachowany ratrak.

Budynek jest w coraz gorszym stanie technicznym, głównie z powodu deszczu i śniegu. Woda zniszczyła również zewnętrzne drewniane konstrukcje (balustrady i okna). Brak rynien i poręczy dachowych powoduje, że elewacja jest stale płukana, odpada tynk, zalewane są podłogi.