Najmłodszy zamek w Polsce – 12 wież, 365 okien, cztery skrzydła, 52 pomieszczenia. Ogromna budowla z niepowtarzalnym drewnianym wnętrzem była marzeniem gdańskiego rzeźbiarza i producenta mebli.
Budowę rozpoczęto w latach 80-tych. Choć pozwolenie na budowę wydano jedynie na powierzchnię mieszkalną z pracownią rzeźbiarską, obiekt zaczął się rozrastać. Osiągnął w końcu 5 tysięcy m².
Zamek miał być dziełem życia właściciela. Elementy gotyku, renesansu, baroku, drewniane sklepienia, basen, sala balowa, fontanna. Inwestycja miała być ukończona z wielkim rozmachem.
PO TRANSFORMACJI
Problemy finansowe właściciela oraz przepisy budowlane nie pozwoliły ukończyć zamku. W 1991 roku budowa została wstrzymana, a dotychczas prężnie działająca firma inwestora-zajęta przez komornika. Kilka lat później wyceniono wartość nieruchomości na kilkanaście miliardów złotych – niestety zainteresowanych zakupem nie było.
Po kilku latach batalii sądowych i urzędowych właścicielowi udało się wznowić działalność produkcyjną mebli. Pracował również jako rzeźbiarz i prowadził manufakturę unikatowych stołów, krzeseł i elementów wykończenia wnętrz. Wierzył, że to pozwoli mu ukończyć wymarzoną inwestycję. Firma zaczęła się rozwijać, zakupiono najnowocześniejsze maszyny. Niestety sukces nie trwał długo. W lipcu 2001 roku Gdańsk nawiedziła powódź. Kompletnie zalana została między innymi dzielnica św. Wojciech. Zakład meblarski znalazł się pod wodą. Poziom wody w fabryce przekraczał 2,5 metra, a straty oszacowano na 10 mln złotych. Kolejny raz pojawiły się problemy z niewypłacalnością. Zakład został zajęty przez komornika.
Z powodu braku środków, pozwoleń i projektu budowy, ukończenie zamku znowu odwlekło się w czasie. Nadzór budowlany nakazał do 2006 roku złożyć potrzebną dokumentację. Właściciel nie dopełnił jednak formalności na czas. Inspektorat wydał więc decyzję o rozbiórce zamku na koszt właściciela. Sprawa ciągnęła się przez kilka lat. Inwestor przez cały czas miał nadzieję na ukończenie budowy. Zamek chciał zaadaptować na hotel, lub zrealizować w nim swoja pierwotną wizję, która cały czas pozostawała tajemnicą.
Władze powiatowe zniosły nakaz rozbiórki pod warunkiem dostarczenia pełnej dokumentacji. Po jej otrzymaniu wydano zgodę na ukończenie budowy. Niestety inspektorat wyższej instancji, ze względu na braki formalne w dokumentacji wydał decyzje odmowną, co oznaczało zakaz prowadzenia jakichkolwiek prac na terenie obiektu.
ATRAKCJA TURYSTYCZNA
Budowla stała się niecodzienną atrakcją turystyczną. Odwiedzają ją ciekawscy z całej Polski, jest również nietypowym miejscem pikników i rodzinnych spacerów. W związku z grząskim terenem, na którym znajduje się obiekt, w każdej chwili jego część może się zapaść. Nieosłonięte tynkiem ściany sypia się i wyglądają na bardzo kruche. Wejście na wyższe kondygnacje jest coraz bardziej ryzykowne – są stale zalewane przez deszcz.
Zamek pomimo braku wykończenia wnętrz robi ogromne wrażenie swoim rozmiarem. W większości pomieszczeń i korytarzy nie ma nic charakterystycznego, wręcz można odnieść wrażenie, że chodzi się „w kółko”. Ciekawa za to jest hala basenowa i sala balowa, która bardziej przypomina kaplicę. Z przodu prezbiterium, nad wejściem „balkon” przypominający chór.
Sama konstrukcja sprawia wrażenie architektonicznego chaosu – brak porządku, symetrii, czyli tego, co jest przyjemne dla oka. Kształtem przypomina nieco dom Gargamela albo nieograniczoną rozbudowę hotelu „Czarny Kot”. Na ścianach w środku i na zewnątrz graffiti i jego nieudane próby.
SZKOŁA MAGII
Zamkiem zainteresowali się fani Harrego Pottera. Początkowo chcieli kupić zamek Czocha na Dolnym Śląsku, w którym organizowali zloty. Zamek jednak nie jest na sprzedaż. Poszukiwania trwały, w końcu natrafili na „ Najmłodszy zamek w Polsce ”. Postanowili zorganizować zbiórkę na zakup jego zakup – miałaby tam powstać szkoła magii. Okrągły milion dolarów – taką kwotę miłośnicy Pottera chcieli zebrać, aby kupić nieruchomość. Zebrano ponad 163 tysiące dolarów, wpłaconych przez prawie 800 osób.
Najmłodszy zamek w Polsce – URBEX SIERPIEŃ 2017
Text: Atlantis
Foto: J.
