Opuszczone kino

Dwaj młodzi żołnierze ruchu oporu pod koniec II wojny światowej stają przed trudnym wyborem: czy poprzeć władzę komunistyczną, czy pozostać w opozycji i walczyć na dwa fronty? Wkrótce spotykają się ponownie na polu bitwy i muszą walczyć ponad politycznymi podziałami – to bardzo skrócony opis fabuły dramatu wojennego pod tytułem „Potem nastąpi cisza” (ZWIASTUN ¹), który premierę miał w 1966 roku. Główne role zagrali Marek Perepeczko i Daniel Olbrychski. Film został zrealizowany przez „łódzką filmówkę”. Plakat z tego filmu nadal pozostaje w opuszczonym kinie, które niegdyś było bardzo ważnym miejscem na kulturalnej mapie miasta.

Opuszczone kino „Czary”

Budynek kina przed wojną był przeznaczony dla straży pożarnej. Budowę dwupiętrowej strażnicy rozpoczęto w 1924 roku, a zakończono pięć lat później. Gmach mieścił dużą remizę, mieszkanie dla stróża straży, pokój ćwiczeń dla orkiestry, świetlicę i salę posiedzeń. Schody prowadziły do sali teatralnej mogącej pomieścić 500 osób. W 1930 roku sala teatralna została oddana w dzierżawę. Rozpoczęła się działalność kina „Czary”. Na sali odbywały się przedstawienia teatralne i uroczystości, a budynek straży stał się kulturalną chlubą okolicy. Podczas okupacji strażacy zostali zmuszeni do opuszczenia remizy, a gmach został przez Niemców nazwany „Deutschehaus”. Niedługo po wyzwoleniu miasta, 18 lutego 1945 roku odbyło się walne zebranie członków wznawiające działalność związku, a w maju nastąpiło uroczyste wprowadzenie sztandaru ukrywanego podczas wojny. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu strażaków i lokalnej społeczności rozpoczęto rewindykację gmachu, wybudowano nową wozownię i czteropiętrową wieżę ciśnień. Kino otrzymało nową nazwę – „Uciecha”

Opuszczone kino „Uciecha”

Problemy zaczęły się jak w większości przypadków – w latach 90 XX wieku. Kino już nie funkcjonowało. Stan wymagającego remontu budynku strażnicy pogarszał się z powodu kłopotów finansowych. Strażacy jednak nie mieli pieniędzy na remont i utrzymanie budynku, z powodu rosnących potrzeb zakupu sprzętu strażackiego. Pojawiły się osoby zainteresowane kupnem lub dzierżawą obiektu, jednak poczucie utraty efektów pracy strażaków spowodował, że do żadnej transakcji nie doszło. Uznano, że niestosowne będzie oddanie budynku, w który zainwestowane zostały pieniądze, starania i pomoc społeczna okolicznych mieszkańców. Władze zaproponowały przekazanie budynku na cele społeczno-kulturalne miasta. Po negocjacjach ze strażą, miasto przejęło budynek kina w 1998 roku. W planach było mnóstwo programów zaadaptowania obiektu, jednak żaden nie został wdrożony. W 2002 roku mieszkańcy dowiedzieli się o nowym nabywcy wyłonionym w wyniku przetargu. Gmach sprzedano za 300 tysięcy złotych.

Co ciekawe, budynek opuszczonego kina został wpisany do rejestru zabytków w 2012 roku. Decyzja ta uniemożliwia wyburzenie i utrudnia ewentualny remont, ale umożliwia otrzymanie dotacji z budżetu Ministerstwa Kultury lub konserwatora wojewódzkiego na odbudowę zabytku. Właściciel utrzymywał, że przeszkodą w jakiejkolwiek inwestycji jest brak drogi dojazdowej. W 2013 roku została więc przez władze miasta ustanowiona służebność gruntowa polegająca na prawie przejazdu do budynku. Od tej pory nic już nie stało na przeszkodzie i opuszczone kino można było zagospodarować zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami. Niestety nadal nie przeprowadzono tam żadnego remontu, a budynek popada w ruinę.

Kino w środku jest bardzo zniszczone. Pozostała część foteli kinowych, szpule, projektory. Ciekawa jest scena z częścią ekranu, wspomniany plakat filmowy oraz tablica „DNI FILMU RADZIECKIEGO 13 XI 1965 r.”